పిచుకల గుంపు
నీ చుట్టూ నో
ఎదురుగా నో చేరి

గంపలు, గంపల కొద్ది ప్రశ్నలు
కుప్పలు పేరుస్తున్నాయై, ఏం?

పట్టించుకో వేం
నిద్రనో, చెవిటి తనమో ప్రదర్శిస్తావ్‌
నిర్లక్ష్యం చేస్తున్నావ్‌, ఆ

ఊయల్నిండా ఉచ్చ పోసుకొని
తడి, తడి చిరాకుతో
వంకర్లు పోతుండే వాడివి, అప్పుడు

గబాల్న తలుపు తెరుచుకునో
అద్దం లోంచి ముఖం ఊడ బెరుక్కోనో
ఉరక లెత్తి వచ్చిన తల్లి, ఎత్తుకొని

కన్నా, నా చిట్టి తల్లీ అని
లాలించి, బుజ్జగించి
పాలిచ్చో, పండ్లిచ్చో
కంది పోయున్న నీ ముఖాన్ని
శీతలీకరిస్తుంది. ఆ

అమ్మ నేర్పిన సుగుణాన్ని
కటికతన్లౌ కత్తి విసిరి
నీ బాల్యాన్ని నరుకున్నావా? ఆ

అమ్మ వళ్ళో సేద తీరాక
విప్పారిన ముఖాన్ని ఎక్కడ తాకట్టు పెట్టావ్‌?
అహం మసక పోర చీకట్లో మాయమైందా ?

అటు చూడు
పిచుకలన్నీ శపిస్తున్నాయి
గద్ద ఒక్కటే నీ తోడు
నువ్వు ఇక కనుమరుగౌతావ్‌.

- హనీఫ్‌